Voorwoord: Congreslid Henry A. Waxman

Cargill is het grootste particuliere bedrijf in de Verenigde Staten, zelfs nog groter dan de beruchte Koch Industries. Zijn voetafdruk strekt zich uit over de hele wereld. Maar Het Slechtste Bedrijf ter Wereld? We erkennen dat dit een gedurfde bewering is. Er bestaan helaas veel bedrijven die om deze twijfelachtige eer zouden kunnen strijden. Maar dit rapport levert een uitgebreid en overtuigend bewijs om deze claim te staven.

De mensen die ziek zijn geworden of zijn gestorven door het eten van besmet vlees van Cargill, de slachtoffers van kinderarbeid die de cacao telen die Cargill verkoopt voor de chocolade van de wereld, de mensen uit het Middenwesten die water drinken dat is vervuild door Cargill, de inheemse bevolking die is ontheemd door enorme ontbossing om plaats te maken voor het diervoeder van Cargill, en de gewone consumenten die vanwege de financiële misdrijven van Cargill meer hebben moeten betalen om hun voedsel op tafel te zetten: zij hebben allemaal de impact van deze reus uit de agrosector gevoeld. Hun leven is achteruit gegaan door het feit dat ze in aanraking zijn gekomen met Cargill.

In mijn 40-jarige carrière in het Congres heb ik het opgenomen tegen tal van bedrijven die zich schuldig hadden gemaakt aan diverse misbruiken. Ik heb uit de eerste hand de schadelijke gevolgen gezien van bedrijven die op hun werk geen ruimte hebben voor ethiek. Maar Cargill is daarbij wel zeer opvallend.

In tegenstelling tot bijvoorbeeld de olie- en tabaksindustrie zijn de hier vermelde slechte praktijken niet inherent aan de producten die Cargill verkoopt, en ze zijn in feite zelfs volledig vermijdbaar. Zo is de grootste negatieve impact van Cargill op de natuur misschien wel zijn rol in het bevorderen van de vernietiging van de laatste overgebleven intacte bossen en prairies in de wereld.

Er zijn wereldwijd meer dan 400.000 hectare van voorheen aangetaste grond waar gewassen kunnen worden geteeld zonder verdere aantasting van de inheemse ecosystemen en zonder extra kosten. Op een dergelijke manier verbouwen andere bedrijven op grote schaal diervoeder zonder dezelfde niveaus van water- of klimaatvervuiling.

Van palmolie in Zuidoost-Azië tot landbouw in de Verenigde Staten heeft Cargill de inspanningen van de sector om te verbeteren genegeerd. Om deze lacunes aan te pakken heeft het team van Mighty Earth de afgelopen vijf jaar uitgebreide gesprekken op hoog niveau gevoerd met Cargill. Ons team prees het bedrijf in 2014, toen CEO David MacLennan zich ertoe verbond om tegen 2020 de ontbossing in heel het bedrijf een halt toe te roepen, en later toen het bedrijf zich ertoe verbond om te stoppen met het betrekken van cacao uit nationale parken.

In januari hebben we een concept van dit rapport gedeeld met Cargill. Een aantal dagen voor de geplande publicatie belde de heer MacLennan ons op om een paar weken extra tijd te vragen om niet alleen onze bevindingen, maar bovenal onze aanbevelingen voor verandering te overwegen. We zijn overeengekomen om Cargill die kans te geven. Twee weken later verbond hij zich ertoe dat Cargill een beleid zou aannemen om de vernietiging van de inheemse habitat te voorkomen, en dat hij persoonlijk andere CEO's in de sector zou gaan lobbyen om hetzelfde te doen.

Helaas hebben deze afgelopen maanden alleen maar bevestiging gebracht van het onvermogen van het bedrijf om effectief te reageren, en van het onvermogen van de heer MacLennan om echte verandering te brengen.

Binnen enkele dagen na zijn belofte sprak de tweede man van de heer MacLennan in het openbaar twijfel uit over de waarde van strikte beleidsmaatregelen om de inheemse habitat te beschermen. Het duurde maanden voordat Cargill zinvolle gesprekken ging voeren met andere bedrijven die al een sterk duurzaamheidsbeleid hadden ingevoerd, of om relatief eenvoudige problemen in hun toevoerketen voor palmolie aan te pakken die andere bedrijven al lang geleden hadden aangepakt. Ondertussen bleven wij gegevens ontvangen, zoals uiteengezet in dit rapport, over de ernstige aanhoudende problemen van Cargill met ontbossing en kinderarbeid.

Ondanks de uitdagingen hebben we de campagne vijf maanden uitgesteld, in de hoop dat de besprekingen Cargill de kans zouden geven om te veranderen. Helaas leken de toezeggingen van David MacLennan zich niet te vertalen naar zinvolle actie door anderen in het bedrijf. We waren met name teleurgesteld toen Cargill een "soja-actieplan" publiceerde dat leveranciers toestaat om de ontbossing voort te zetten, en meer recentelijk toen het bedrijf een brief aan zijn leveranciers stuurde waarin het zich verzette tegen de verspreiding van het beleid voor het behoud van de bossen naar de Braziliaanse Cerrado. Deze acties waren een directe weerlegging van de toezeggingen van de heer MacLennan. We hebben ons met succes

ingespannen om de milieu- en mensenrechtenpraktijken van tientallen bedrijven te verbeteren, maar we zijn nog nooit een bedrijf tegengekomen dat zoveel moeite heeft om toezeggingen op hoog niveau om te zetten in daden.

Terwijl de heer MacLennan het juiste lijkt te willen doen, lijkt hij niet in staat om te kiezen tussen diegenen die geloven dat Cargill het beter kan doen en diegenen die de bulldozers bezig willen houden. Omdat de status quo ontbossing, kinderarbeid en vervuiling betekent, leidt het aarzelen van Cargill helaas tot een aanhoudende ramp op het gebied van het milieu en mensenrechten. En omdat het bereik van Cargill zo breed is, slepen ze ook andere bedrijven mee tot hulp en medeplichtigheid bij hun milieuvernietiging en schendingen van de mensenrechten.

Supermarktgigant Ahold Delhaize (eigenaar van Giant, Stop & Shop, Hannaford, Food Lion, en andere merken) kan dan wel zeggen dat het verantwoord vlees wil leveren, maar kan dit niet in de praktijk brengen zolang het bedrijf deelneemt aan een joint venture met Cargill voor de levering van vlees met hun winkelmerk. De 'wetenschappelijk onderbouwde klimaatdoelstelling' die door McDonald's wordt rondgebazuind mist elke betekenis zolang Cargill, de fabrikant van hun Chicken Nuggets en Big Macs, op massale schaal klimaatvervuiling veroorzaakt.

Deze bedrijven, en meer dan honderd andere, hebben Cargill herhaaldelijk opgeroepen om te veranderen. Maar Cargill heeft deze oproepen net zo herhaaldelijk getrotseerd. Als deze bedrijven hun beleid inzake het milieu en mensenrechten willen waarmaken, moeten ze verder gaan dan beleefde aanmoedigingen en hun aankopen gaan verschuiven naar meer verantwoorde bedrijven.

Alleen door Cargill en zijn klanten publiekelijk aansprakelijk te stellen, kunnen we hen dwingen tot veranderen. Gecoördineerde acties van burgers en consumentenbedrijven hebben in veel delen van de voedsel- en landbouwindustrie geleid tot enorme vooruitgang. Nu is het tijd voor het bedrijf dat beweert een leider in die industrie te zijn om zich eindelijk als een leider te gaan gedragen.

Henry Waxman

Voormalig lid van het Congres Voorzitter, Mighty Earth

Een Patroon Van Misleiding En Vernietiging

Op dit moment heeft één privébedrijf misschien wel meer macht om in zijn eentje het klimaat, water, voedselzekerheid, volksgezondheid en mensenrechten in de wereld te vernietigen of te beschermen dan welk bedrijf dan ook, ooit. En het is niet een oliemaatschappij of een steenkoolbedrijf, of een andere organisatie waarvan je het zou verwachten. Het is de in Minnesota gevestigde agri-gigant Cargill.

Cargill is de grootste private onderneming. Het verdient miljarden meer dan nummer twee op de lijst: de Koch Brothers. Cargill is de reusachtige conglomeratie die aan de basis staat van een wereldwijd opererend industrieel landbouwsysteem. Het is opgezet om grote delen van de planeet zo te gebruiken dat er op een industriële schaal monoculturen ontstaan voor de goedkope, van chemicaliën afhankelijke, productie van vlees, palmolie en chocolade.

En vanaf 2019 zijn de politieke beperkingen verdwenen waarmee voorheen grenzen aan zijn macht werden gesteld. Dit is te wijten aan de opkomst van extremistische anti-milieupresidenten in zowel Brazilië als de Verenigde Staten, alsmede aan toonaangevende producenten en consumenten van de goederen die Cargill verkoopt. In andere delen van de wereld, zoals Indonesië en West-Afrika, blijft Cargill profiteren van slecht bestuur en zwakke of corrupte regeringen om grote hoeveelheden palmolie, cacao en andere grondstoffen te verkrijgen die tot voor kort met weinig consideratie voor het milieu en tegen lage lonen werden geproduceerd.
Cargill heeft laten zien dat het in staat is om op grote schaal zowel goed te doen als kwaad aan te richten. Maar de milieubescherming en de strenge richtlijnen van de Amerikaanse als de Braziliaanse overheden waarmee de donkere kant van Cargill voorheen werd beteugeld, staan nu onder druk. En omdat Cargill niet aan de beurs is genoteerd, is het niet eens op een zodanige manier jegens aandeelhouders verantwoordelijk dat men beloond wordt voor verantwoord ondernemerschap.

In zijn geschiedenis heeft Cargill een verontrustend, zich steeds herhalend patroon van misleiding en vernietiging laten zien. Zoals in dit verslag wordt uiteengezet, variëren de praktijken van het schenden van handelsembargo's en prijsafspraken, tot het negeren van gezondheidswetgeving en het creëren van markten voor goederen die met kinderarbeid en dwangarbeid zijn geproduceerd. Onder druk heeft Cargill zijn praktijken op veel gebieden verbeterd - hieruit blijkt dat het kan veranderen als het dat wil. Maar anders dan zijn visie op zichzelf als leider, komt dit gewoonlijk helemaal op het einde. Vergeleken bij collega-bedrijven als Louis Dreyfus en Wilmar is het binnen verschillende branches de hekkensluiter.

Kort nadat het werd opgericht en onder zijn huidige naam ging werken, werd Cargill van de grootste futures en optiebeurs verwijderd omdat het de maïsmarkt probeerde te monopoliseren. Tientallen jaren later, in 2017, werd Cargill door de Commodity Futures Trading commission met $ 10 miljoen beboet wegens het opzettelijk onjuist - tot 90% - rapporteren van zijn handelswaarden met als doel het bedriegen van zowel de overheid als zijn handelspartners. Op het moment dat ons verslag naar de pers ging, werd David Dines, de directeur die de voor deze overtredingen bij Cargill verantwoordelijke afdeling had opgericht en er leiding aan gaf, gepromoveerd tot CFO, de Chief Financial Officer 2. In 2018 was Cargill aansprakelijk voor de levering van ruim 78 ton besmet rundvlees aan supermarkten. 34 Al die tijd heeft het bedrijf de planeet uitgebuit en zijn medewerkers te weinig betaald, terwijl het genoeg rijkdom produceerde om meer miljardairs te creëren dan welke andere familie dan ook.

In veel opzichten heeft de particuliere sector een grotere invloed op de bestemming van onze wereld dan de meeste overheden. Bedrijven als Cargill - en Ahold Delhaize (Stop & Shop, Giant, Food Lion en Hannafords), McDonalds en Sysco die hun producten aan consumenten verkopen - zijn verantwoordelijk voor veel van de milieurampen die over de hele wereld plaatsvinden.

Een Duidelijk en Aanwezig Gevaar

Cargills' patroon van bedrog en vernietiging is vooral duidelijk waarneembaar als in zijn deelname aan de vernietiging van de "de longen van de planeet": de bossen van de wereld. Toezeggingen van Brazilië, Bolivia en Paraguay tot Indonesië, Ghana en Ivoorkust zijn vaak gedaan herhaald. En er is uitvoerig over gepubliceerd. Maar desondanks kan Cargill - binnen de grenzen van de wet - maar al te vaak ook daarbuiten - doorgaan met het afgraven van oeroude ecosystemen.

Nu de Braziliaanse president Jair Bolsonaro is verkozen - die heeft gezegd dat hij inheemse en andere beschermde gebieden voor onbeperkte exploitatie gaat openen - is Cargill een duidelijk en aanwezig gevaar voor enkele van de meest vitale ecosystemen op aarde. Net als ieder ander land mag Brazilië zijn eigen leiders kiezen. Maar als klanten van een wereldwijd opererend bedrijf hebben de klanten van Cargill ook het recht om aan te dringen op een bedrijfsbeleid dat het milieu -
en mensenrechten beschermt. Die klanten moeten dan slagvaardig en snel handelen.

Als Cargills topklanten - waaronder Ahold Delhaize, McDonalds, Wal-Mart, Sysco en anderen - zich serieus inzetten voor duurzaamheid en mensenrechten, zullen ze de banden met Cargill verbreken, of het risico lopen medeplichtig te zijn aan een serie zeer ernstige milieu- en.

Brazilië: Trotse Erfenis Bedreigd

Tot nu toe liep Brazilië voorop in de strijd tegen klimaatverandering. Sinds het midden van de jaren 2000 zet het land zich in voor ambitieuze programma's om de ontbossing in het Amazonegebied tegen te gaan. Door zich te concentreren op gedegradeerde bodems heeft het op indrukwekkende wijze de ontbossing met twee derde teruggedrongen, terwijl de landbouwproductie verdubbeld is.

Maar de verkiezing van Jair Bolsonaro tot president in 2018 zou een einde kunnen maken aan die prachtige traditie. Bolsonaro heeft opgeroepen tot geweld tegen de homoseksuele en lesbische gemeenschap in Brazilië en tot het opsluiten of verbieden van alle politieke critici. Hij was vol lof over de militaire dictatuur die voorafging aan de huidige democratie in Brazilië. En als onderdeel van zijn extreme agenda heeft hij beloofd om de houtkap, landbouw en mijnbouw in de regenwouden, savannes en andere kostbare ecosystemen van Brazilië te bevorderen.

Volgens de Braziliaanse onderzoeker Paulo Artaxo, lid van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), die in Science Magazine werd geïnterviewd, "kunnen we in de komende vier jaar geconfronteerd worden met een ongekende milieuramp"⁷

Bolsonaro heeft gezegd dat Brazilië "te veel beschermde gebieden" heeft die "de ontwikkeling in de weg staan" en dat het tegengaan van ontbossing is doorgeschoten Hij heeft het agrarische bedrijfsleven laten weten dat hij bestaande wetgeving zal terugdraaien en de industrie vrij spel zal geven.8 Hij heeft beloofd Ibama, het Braziliaanse milieuagentschap minder bevoegdheden te geven, beperkingen van de mechanische ontginning van het Amazonegebied op te heffen en om een snelweg door het regenwoud te verharden.9Hij heeft lang steun verleend aan het openstellen van beschermde inheemse gebieden voor agrarisch en commercieel gebruik, 10 en heeft beloofd dat hij als president "niet een duimbreed zou wijken voor inheemse reservaten".¹¹

Volgens Edson Duarte de vorige minister van milieuzaken, "zal de ontbossing onmiddellijk toenemen. Ik ben bang voor een goudkoorts waarbij iedereen de eerste wil zijn. Ze zullen weten dat de autoriteiten, als ze illegaal bezetten, zullen meewerken en tot een vergelijk zullen komen. Zij weten dan zeker dat niemand hen lastig zal vallen."^{13, 14, 15}

Veel Brazilianen steunen dit deel van de agenda van Bolsonaro niet - en een coalitie van meer dan 180 bedrijven en maatschappelijke organisaties, Coalizão Brasil Clima, Florestas e Agricultura, heeft de nieuwe regering moedig en met succes opgeroepen om het Akkoord van Parijs niet te verlaten of het ministerie van Milieu niet uit te hollen. ¹⁶

Cargill heeft verklaard deze coalitie te steunen.¹⁷ De klanten van Cargill moeten ervoor zorgen dat dit niet zomaar een van Cargills vele loze beloften is.

De Bedrijfsmatige Vernietiging Van het Milieu

David MacLennan, CEO van Cargill, stond in 2014 naast de secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-moon, tijdens de Klimaattop van de Verenigde Naties om actie te ondernemen tegen de klimaatverandering door ontbossing uit de toeleveringsketen te verwijderen

"het doet me genoegen om vandaag aan te kondigen dat Cargill praktische maatregelen zal nemen om bossen binnen onze agrarische toeleveringsketens mondiaal te beschermen," zij MacLennan, toen hij ging met 150 landen, bedrijven en maatschappelijke organisaties hun steun gingen aankondigen voor de Verklaring van New York, die als doel heeft de wereldwijde ontbossing drastisch te verminderen.

Vanwege de omvang en de impact van Cargill werd de ondertekening van de belofte toegejuicht omdat men de mogelijkheid heeft om de ontbossing drastisch te verminderen, de klimaatverandering te beteugelen en gemeenschappen over de hele wereld te beschermen.

Maar na afloop van de top en toen het applaus stierf, hield Cargill het voor gezien.

Sinds de ondertekening van de Verklaring is Cargill zich blijven inzetten voor de vernietiging van ongerepte landschappen, een van de slechtste participanten op het wereldtoneel en een van de grootste bedreigingen voor inheemse ecosystemen over de gehele wereld.

Jarenlang hebben Mighty Earth, andere natuurbeschermingsorganisaties en Cargills grootste klanten geprobeerd Cargill te laten doen wat men heeft beloofd. Maar dit heeft niets opgeleverd. Nu, vijf jaar na Cargills belofte en met slechts één jaar over om binnen de tijdlijn de ontbossing uit zijn toeleveringsketen te verwijden, lijkt een tijdperk van ongebreidelde aanslagen op het milieu in Brazilië te beginnen. Het is tijd voor deze klanten om Cargill niet langer te ondersteunen door koop en verkoop van hun producten.

Met de ondertekening van "The New York Declaration on Forests" hebben MacLennan en Cargill zich ertoe verbonden om "de ontbossing bij de productie van landbouwproducten zoals palmolie, soja, papier en rundvleesproducten uiterlijk in 2020 te elimineren"

De Bedrijfsmatige Vernietiging Van het Milieu

David MacLennan, CEO van Cargill, stond in 2014 naast de secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-moon, tijdens de Klimaattop van de Verenigde Naties om actie te ondernemen tegen de klimaatverandering door ontbossing uit de toeleveringsketen te verwijderen

"het doet me genoegen om vandaag aan te kondigen dat Cargill praktische maatregelen zal nemen om bossen binnen onze agrarische toeleveringsketens mondiaal te beschermen," zij MacLennan, toen hij ging met 150 landen, bedrijven en maatschappelijke organisaties hun steun gingen aankondigen voor de Verklaring van New York, die als doel heeft de wereldwijde ontbossing drastisch te verminderen.

Vanwege de omvang en de impact van Cargill werd de ondertekening van de belofte toegejuicht omdat men de mogelijkheid heeft om de ontbossing drastisch te verminderen, de klimaatverandering te beteugelen en gemeenschappen over de hele wereld te beschermen.

Maar na afloop van de top en toen het applaus stierf, hield Cargill het voor gezien.

Sinds de ondertekening van de Verklaring is Cargill zich blijven inzetten voor de vernietiging van ongerepte landschappen, een van de slechtste participanten op het wereldtoneel en een van de grootste bedreigingen voor inheemse ecosystemen over de gehele wereld.

Jarenlang hebben Mighty Earth, andere natuurbeschermingsorganisaties en Cargills grootste klanten geprobeerd Cargill te laten doen wat men heeft beloofd. Maar dit heeft niets opgeleverd. Nu, vijf jaar na Cargills belofte en met slechts één jaar over om binnen de tijdlijn de ontbossing uit zijn toeleveringsketen te verwijden, lijkt een tijdperk van ongebreidelde aanslagen op het milieu in Brazilië te beginnen. Het is tijd voor deze klanten om Cargill niet langer te ondersteunen door koop en verkoop van hun producten.

Meer dan een miljoen vierkante kilometer van de planeet - wat overeenkomt met de totale oppervlakte van Frankrijk, Duitsland, België en Nederland samen - zijn ontdaan van hun natuurlijke vegetatie om soja te telen: een van de belangrijkste ingrediënten van veevoer voor de vleesproductie. Meer dan driekwart van de wereldsojaproductie wordt als veevoer gebruikt. ¹⁸

Ontbossing voor de sojaproductie versnelt de klimaatverandering door het vrijkomen van koolstof, vernietigt de habitat van wilde dieren en verstoort de hydrologische cycli, waardoor de beschikbaarheid van water wordt beperkt.

Mighty Earth heeft binnen Zuid-Amerika de voetafdruk van Cargill in kaart gebracht. Ons rapport uit 2017 "The Ultimate Mystery Meat" was een veldonderzoek naar 28 verschillende locaties, waar hert volgende geproduceerd werd soja in Brazilië en Bolivia. Hieruit bleek dat Cargill een van de twee grootste afnemers van industriële houtkapactiviteiten was.

Naast zijn rol in het creëren van een markt voor ontbossinggebaseerde soja, ontdekten we dat Cargill de ontbossing diep in ongerept oerwoud direct financiert, silo's en wegen aanlegt en vervolgens graan koopt en verscheept naar de Verenigde Staten, China en Europa om kippen, varkens en koeien te voeden.

Nadat ons rapport in publicaties over de hele wereld, waaronder The New York Times, The Guardian, CTV, Le Monde aandaht had gekregen, drongen grote consumentenbedrijven, investeerders en overheden er bij Cargill op aan zich aan haar toezeggingen te houden en een einde te maken aan de ontbossing in Zuid-Amerika.

Maanden later voerden we satellietmonitoring uit van de sites die we oorspronkelijk hadden bezocht. gelet op het onderzoek waaraan Cargill was blootgesteld en zijn verplichtingen tegenover zijn klanten, gingen wij ervan uit dat het zich intensief zou inspannen om de ontbossing in ieder geval op deze locaties een halt toe te roepen.

Opmerkelijk genoeg zagen we dat Cargill, ondanks de controle, nog steeds bezig was met ontbossing op een aantal van dezelfde sites die we voor het eerst bezochten.

Inheemse volkeren die afhankelijk zijn van bossen zien hun land door sojaplantages aangetast. Zij worden gedwongen van hun traditionele gronden verwijderd, en hebben te maken gekregen met sterke verhogingen van gevallen van kanker, aangeboren afwijkingen, miskramen, en andere ziekten die verband houden met pesticiden en herbiciden voor de teelt van soja. Vliegtuigen sproeien deze dikwijls direct boven hun hoofd.

Cargills eigen geschiedenis met soja laat zien dat ontbossing niet noodzakelijk en ook niet onvermijdelijk is. In een instantie is Cargill gedwongen ontbossing te stoppen. Daarbij slaagde het bedrijf erin om zowel ecosystemen te beschermen als zijn bedrijven te laten groeien.

In 2006 hebben Cargill en haar klant McDonald's, na een grote campagne van Greenpeace en anderen, ingestemd met een moratorium op het ontbossen van het Braziliaanse Amazonegebied voor soja. In de twee jaar voorafgaand aan de overeenkomst werd bijna een derde van de nieuwe sojaplantages
in het Braziliaanse Amazonegebied gevestigd in ontboste gebieden. Na de overeenkomst is dat aantal gedaald tot ongeveer één procent.

Ondertussen is de sojasector er nog steeds in geslaagd om in een enorm tempo te groeien. Zelfs toen de ontbossing zo goed als verdween, verdrievoudigde het met soja beplante gebied in het Braziliaanse Amazonegebied.
Uitbreiding zonder ontbossing is dus mogelijk. Toen Cargill en anderen daartoe gedwongen werden, gingen zij zich op eerder ontboste gronden en efficiëntere landbouwpraktijken richten.

Als slechts een deel van deze grond voor de landbouw zou worden ontwikkeld, zou het voldoende ruimte bieden om zowel agrarische expansie als ecologisch herstel te realiseren.¹⁹

Veel klanten van Cargill, waaronder Unilever, Tesco, McDonald's, Carrefour, Kellogg's, Sainsbury's, Mars, Petcare, Ahold Delhaize, Dunkin' Brands en Nestle, hebben opgeroepen om dit succes van het Braziliaanse Amazonegebied uit te breiden naar andere eco-systemen.^20,21 Louis Drefyus en Wilmar, concurrenten van Cargill, hebben ook voor deze uitbreiding gepleit. Maar Cargill heeft geweigerd, en in plaats daarvan zijn invloed binnen handelsorganisaties gebruikt om zijn meer verantwoordelijke concurrenten ervan te weerhouden dat deze bescherming wordt uitgebreid.

Cerrado Voor Het Voetlicht

De Gran Chaco is een ecosysteem van 110 miljoen hectare binnen Argentinië, Bolivia en Paraguay . Het is een van de grootste overgebleven aaneengesloten stukken inheemse vegetatie in Zuid-Amerika. Alleen het Amazoneregenwoud is groter.

Deze bossen bieden onderdak aan levenskrachtige gemeenschappen van inheemse volken, waaronder de Ayoreo, Chamacoco, Enxet, Guarayo, Maka'a, Manjuy, Mocoví, Nandeva, Nivakle, Toba Qom en Wichi, die al duizenden jaren afhankelijk zijn van - en samenleven met het Chaco-woud.

Ooit was dit het ondoordringbare bolwerk van wezens als het schreeuwende harige reuzengordeldier, de jaguar en de reuzenmiereneter. Maar Cargill is hier binnengedrongen en al bulldozend en brandend uitgestrekte velden met genetisch gemodificeerde soja aangelegd.

In 2018 bracht een team van Mighty Earth een bezoek aan sojaplantages binnen het ecosysteem van Gran Chaco. We hebbende vernietiging van natuurlijke ecosystemen gedocumenteerd die deels illegaal en deels het mom van wettigheid heeft plaatsgevonden. We hebben de soja van het onlangs gekapte bos naar de havens getraceerd waar Cargill de soja naar de hele wereld verscheept.

De vernietiging die wij hebben vastgesteld, kan geheel worden vermeden. Hoewel het produceren van vlees inherent grondstofintensief is, is de vernietiging van inheemse ecosystemen niet nodig. Latijns-Amerika omvat een gebied met eerder gedegradeerde gronden die groter zijn dan de helft van het vasteland van de Verenigde Staten. Hier kan soja worden verbouwd en vee worden geteeld zonder de inheemse ecosystemen te bedreigen. Technische experts die met succes het systeem hebben ontworpen dat de ontbossing voor soja in het Braziliaanse Amazonegebied zo goed als heeft uitgeschakeld, schatten dat uitbreiding van de bosbewaking naar andere sojateeltgebieden in Latijns-Amerika minder dan een miljoen dollar per jaar zou kosten, een klein deel van de jaarlijkse winst van Cargill.

De Vernietiging Van de Gran Chaco

The Gran Chaco is a 110-million-hectare ecosystem spanning Argentina, Bolivia, and Paraguay. It is one of the largest remaining continuous tracts of native vegetation in South America, second in size only to the Amazon rainforest.

These forests are home to vibrant communities of Indigenous peoples, including the Ayoreo, Chamacoco, Enxet, Guarayo, Maka’a, Manjuy, Mocoví, Nandeva, Nivakle, Toba Qom, and Wichi, who have depended on and coexisted with the Chaco forest for millennia.

Once the impenetrable stronghold of creatures like the screaming hairy armadillo, the jaguar, and the giant anteater, Cargill has infiltrated these frontiers, bulldozing and burning to make way for vast fields of genetically modified soy.

In 2018, a Mighty Earth field team visited soy plantations across the Gran Chaco ecosystem and documented extensive destruction of natural ecosystems, some of it illegal and some under the guise of legality. We tracked the soy from recently cleared forest to the ports where Cargill ships it around the world.

The tragedy of the destruction we documented is that it is entirely avoidable. While meat is inherently resource-intensive to produce, it does not require the destruction of native ecosystems. Latin America contains an area of previously degraded land larger than half the continental United States where soy and cattle can be raised without threatening native ecosystems. Technical experts who successfully designed the system that virtually eliminated deforestation for soy in the Brazilian Amazon estimate that extending forest monitoring to other soy-growing regions in Latin America would cost less than a million dollars a year, a tiny fraction of Cargill annual profits.

Cargill is één van de drie bedrijven - samen met Olam en Barry Callebaut - die meer dan de helft van de wereldhandel in cacao, de grondstof voor chocolade, controleert.²⁷

In 2017 heeft onderzoek van Mighty Earth vastgesteld dat er in nationale parken illegaal cacao werd verbouwd. Hier waren tussenpersonen bij betrokken die het naar Europa en de Verenigde Staten doorverkochten, waar de fabrikanten van suikerwerken er chocolade van maken.

Ghana en Ivoorkust zijn de twee grootste cacaoproducerende landen ter wereld en in beide landen is de markt voor cacao de motor achter de vernietiging van bossen. Chimpansee en andere populaties van wilde dieren zijn vernietigd door de omschakeling van oerwoud naar cacaoplantages. In Ivoorkust zijn er nog maar 400 olifanten over . Oorspronkelijk bedroeg de populatie 10.000-den.

Uit ons onderzoek is gebleken dat Cargill jarenlang heeft bijgedragen aan de vernietiging van de bossen in deze landen om goedkope cacao te verbouwen - en cacao koopt die geteeld wordt in van beschermde bossen en nationale parken waar illegale ontbossing standaard plaats vindt. In Ivoorkust kwam naar schatting 40% van de cacao uit nationale parken en andere beschermde gebieden.

In meer dan twintig van deze nationale parken en beschermde gebieden is 90% of meer van de landmassa al omgezet in cacao. Tussen 2001 en 2014 verloor Ghana 7.000 vierkante kilometer bos, of ongeveer 10 procent van de totale bodembedekking met bodem, inclusief een beschermd gebied van ruim 100-duizend hectare. Ongeveer een kwart van die ontbossing hield verband met de chocolade-industrie. ²⁸

Cargill koos ervoor om zijn cacao te kopen zonder onderzoek naar de oorsprong ervan. Vervolgens verkochten ze die cacao aan 's werelds grootste chocoladebedrijven, waardoor miljoenen consumenten onbewust medeplichtig zijn aan de vernietiging van de parken, bossen, olifanten en chimpansees in West-Afrika.

In 2017 sloot Cargill zich aan bij andere chocolade- en cacaobedrijven en de regeringen van Ivoorkust en Ghana in het Cocoa and Forests Initiative en verbond zich ertoe onmiddellijk een einde te maken aan het kopen van cacao uit nationale parken en beschermde gebieden, de bossen te herstellen en over te stappen op meer verantwoorde praktijken. Mighty Earth verwelkomde de aankondiging als een positieve stap die eindelijk enige hoop gaf aan de gehavende wildpopulaties in West-Afrika en een duurzamere toekomst voor de verarmde cacaoboeren die Cargill bevoorraden.

Maar een jaar later gingen we terug om de ontbossing te onderzoeken en kwamen we erachter dat op veel plaatsen de ontbossing juist was toegenomen sinds Cargill haar toezegging had bekendgemaakt. Daarom betwijfelen we of Cargills belofte meer was dan de laatste in een lange reeks van toezeggingen die het met veel bombarie doet, om ze vervolgens naast zich neer te leggen. Cargill's Open-Air Sweatshops

Cargills Open Lucht Sweatshops

Naar schatting zijn er nog steeds 2,12 miljoen West-Afrikaanse kinderen bezig met het oogsten van cacao.29 Bijna 96% van deze kinderarbeiders in Ghana en Ivoorkust waren betrokken bij gevaarlijk werk. Cargill heeft twee decennia lang verzuimd om welke actie fan ook te nemen. De huidige lage-ambitiebelofte is om kinderarbeid in cacao tegen 2020 met 70% te verminderen - niet met wortel en al te verwijderen.30

In juli 2005 dagvaardt het International Labor Rights Fund (ILRF) Cargill namens een van de Malinese kinderen die vanuit Mali naar Ivoorkust werden gesmokkeld en daar gedwongen werden twaalf tot veertien uur per dag te werken zonder loon, weinig eten en slapen. Bovendien werden zij regelmatig geslagen.

Volgens de ILRF "negeerde [Cargill] herhaalde en goed gedocumenteerde waarschuwingen van de afgelopen jaren dat de boerderijen die ze gebruikten om cacao te verbouwen kinderarbeiders in dienst hadden"

In de rechtszaak wordt Cargill ervan beschuldigd dat het jarenlang bewust cacao heeft gekocht die door kindslaven was geoogst en gelden, voorraden, training en andere hulp heeft verstrekt aan de plantages in Ivoorkust waarvan zij wisten dat ze van kinderslaven gebruik maakten.

In oktober van dit jaar verwierp een drievoudige jury de beweringen van Cargill en medegedaagde Nestlé dat zij niet konden worden gedagvaard voor de slavernij van kinderen buiten het land. Het Hof oordeelde dat de zaak doorgang kan vinden, aangezien de gigantische bedrijven worden beschuldigd van het helpen, aanzetten en profiteren van kinderslavernij vanuit hun bedrijfskantoren in de Verenigde Staten.

Het juridische team van ILRF zal binnenkort nog meer eisen indienen tegen Cargill en anderen voor het bewust profiteren van de kindersmokkel en kinderslavernij voor de oogst van cacao.³¹

Als een van 's werelds grootste importeurs en exporteurs van palmolie is Cargill een van de bedrijven die heeft bijgedragen aan de alarmerende verwoesting van tropisch regenwoud en koolstofrijke veengebieden. Op zijn beurt heeft dat dan weer aanzienlijk bijgedragen aan de klimaatverandering, de dood van meer dan 100.000 orang-oetans, en het verlies van inheemse gemeenschapsgronden en middelen van bestaan.

Cargill beschrijft zichzelf consequent als een "leider" binnen deze sector - maar keer op keer, over de hele wereld, blijft Cargill de hekkensluiter te zijn. Het is moeilijk om geen patroon te zien.

Het bedrijf heeft inheemse volkeren van hun thuisland verdreven32 en palmolie gekocht van regenwoud-vernietigers die illegaal regenwouden verbrandden en handel dreven in slaven en kinderarbeid. 3^3,34,35,36 Leidinggevenden van een van zijn leveranciers werden beboet en gevangen gezet voor het veroorzaken van bosbranden^37. Een en ander heeft bijgedragen aan een giftige nevel van branden die ontstoken werden door palmolie- en houtbedrijven als gevolg waarvan ruim 100.000 mensen in Zuidoost-Azië zijn overleden.³⁸

In 2016 werd het Maleisische palmolieconglomeraat IOI betrapt op het illegaal dumpen van afval in beschermde tropische regenwouden, het droogleggen en opgraven van koolstofrijke veengebieden en de uitbuiting van lokale gemeenschappen en arbeiders.39,40 Als gevolg hiervan heeft de Roundtable on Sustainable Palm Oil (RSPO, een brancheorganisatie die zich inzet voor duurzaam geproduceerde palmolie) de duurzaamheidscertificering van IOI opgeschort en hebben 26 bedrijven hun contracten met IOI opgezegd, waaronder van Unilever, Kellogg Company, Mars, Hershey's, Colgate-Palmolive, Johnson & Johnson, Procter & Gamble, Yum! Brands en Nestlé.41 Maar pas na herhaalde en toenemende publieke druk, sloot Cargill zich enkele maanden later aan bij de rest van het bedrijfsleven en verbrak ook zijn banden.

Zo heeft Cargill eind 2017 ook zijn zakelijke relatie met palmoliebedrijf Reforestadora de Palmas del Petén, S.A. (REPSA) opgeschort. En ook hier gebeurde dit pas na jaren van druk van milieu- en mensenrechtenorganisaties in de Verenigde Staten en Latijns-Amerika.

Twee jaar daarvoor was REPSA verantwoordelijk voor de grootschalige vervuiling van een van de grootste rivieren van Guatemala. Deze had een massale vissterfte van meer dan honderdvijftig ton vis tot gevolg en de ruïnering van ruim honderd van de rivier afhankelijke gemeenschappen. Na een rechtszaak die door een lokale gemeenschapsgroep was aangespannen, heeft een rechtbank in Guatamala REPSA schuldig bevonden aan "ecocide" en het bedrijf opgedragen de activiteiten te staken. Na de uitspraak werden woordvoerder van de commissie Rigoberto Lima Choc, een inheemse professor, vermoord. Drie andere leden van de groep werden ontvoerden REPSA dwong de uitspraak ongedaan te maken. Twee jaar van niet aflatende druk later schortte Cargill uiteindelijk het contract met REPSA op.⁴²

De productie van vlees heeft een grotere impact op het milieu dan bijna elke andere menselijke activiteit. Cargill is de op één na grootste voederde rundvleesverwerker in Noord-Amerika en de grootste leverancier van rundergehakt ter wereld.⁴⁴

Voor het voeren van vee en de productie van vlees is meer grond en zoet water nodig dan voor welke andere branche dan ook, en de afvalbijproducten van de industrie behoren tot de grootste bronnen van vervuiling ter wereld. Veel van deze effecten zijn geconcentreerd in de Verenigde Staten, waar de intensieve veehouderij een belangrijke rol speelt, maar ze verspreiden zich snel naar andere delen van de wereld.

De vleesindustrie kan veel van deze effecten drastisch verminderen door betere landbouwpraktijken voor de productie van planten en vlees. Hierbij kan worden gedacht aan het planten van bodembedekkers, meststoffenbeheer, het behoud van inheemse vegetatie, voederverbeteringen en gecentraliseerde mestverwerking. Grote vleesproducenten zoals Cargill, die de controle over de markt hebben geconsolideerd, kunnen hun invloed aanwenden tot een sterke verbetering van de toeleveringsketen. Toch heeft het bedrijf tot nu toe Rigoberto Lima Choc weinig gedaan. Het negeert de zorgen van het publiek en het laat toe dat de milieuschadelijke praktijken voor het produceren van vlees zich zo goed als onbeteugeld kunnen uitbreiden.

En in de afgelopen 3 jaar hebben 10 van de bedrijven van Cargill elk kwartaal de emissiregels van de EPA (Amerikaanse overheidsorganisatie voor de milieuzorg)
overtreden. En net als het probeert voordeel te halen uit een verminderde handhaving van de milieunormen in Brazilië, zo lijkt Cargill ook zijn voordeel te willen doen van de inspanningen van de regering van Trump om de milieuhandhaving in de Verenigde Staten terug te draaien.

Een deel van de impact van Cargill betreft ook de handelsgewassen die het bedrijf koopt, en de procedures. De watervervuiling doordat afvalstoffen van de maïs- en sojaproductie, waarvan Cargill een van de grootste producenten en verwerkers is, door water worden afgevoerd draagt voor meer dan de helft van de stikstof en een kwart van het fosfor bij aan die vervuiling van Golf van Mexico, waardoor jaarlijks een dode zone van algenbloei ontstaat. Hoewel Cargill een beleid heeft aanvaard om de milieueffecten van zijn basisproducten in het buitenland te verminderen, bestaat er binnen het bedrijf geen beleid voor de toeleveringsketens in de Verenigde Staten.

Cargill is een van de top tien vervuilers in de voedingsindustrie, voor de volgende giftige chemicaliën:

Cargill is een van de tien grootste vervuilers in de verenigde Staten, van alle bedrijven, voor de volgende giftige chemicaliën:

Verwaarlozing, Niet Onvermijdelijk

In 2009 publiceerde de New York Times een onderzoek waarin een patroon van nalatigheid en onwilligheid tot veranderingen en de rol die Cargill speelde bij een rampzalige uitbraak van E. coli O157:H7, een bijzonder agressieve bacteriestam die in dierlijke feces wordt aangetroffen.46 Voor dit onderzoek werd de Pulitzer Prize toegekend.

Onderzoekers voor de Times vonden dat Cargill dat met E. coli besmette hamburgers aan Sam's Club waren geleverd onder het merk: American Chef 's Selection Angus Beef Patties.

Volgens de Times werden de hamburgers, waarvan de ingrediënten uitsluitend als "rundvlees" werden opgegeven, "gemaakt van een mix van afsnijdsels uit slachthuizen en een puree-achtig product van restjes die in een fabriek in Wisconsin tot een geheel werden vermalen. Dee ingrediënten kwamen uit slachthuizen in Nebraska, Texas en Uruguay en van een bedrijf in South Dakota dat vettige afsnijdsels verwerkt en behandelt met ammoniak om bacteriën te doden."⁴⁷

Het gebruik van een combinatie van bronnen in plaats van hele stukken vlees levert Cargill zo'n 25% kostenbesparing op, maar de laagwaardige ingrediënten worden gesneden uit die lichaamsdelen van het rund die eerder in contact konden komen met uitwerpselen, die E. coli bevatten.

The Times ontdekte dat in de weken voorafgaand aan de uitbraak van 2007, federale inspecteurs herhaaldelijk hadden vastgesteld dat Cargill bij het hanteren van rundergehakt zijn eigen veiligheidsprocedures overtrad. ⁴⁸